Een onbekend virus dat de wereld zou gaan beheersen dat had niemand gedacht waarschijnlijk. En al helemaal niet wat de inpakt zou zijn. Tot half maart mochten we nog heel wat doen, tot België in lockdown ging. Afspraken werden massaal geannuleerd, mocht ook niet meer naar Assjette, geen lessen gebarentaal, mijn agenda was nog nooit zo leeg. Alle structuur die er was viel ineens helemaal weg en in duigen. Mochten niets meer, amper gaan wandelen. Velen onder jullie kwamen in deze periode te weten hoe het min of meer voelt autisme te hebben, om beperkt te worden in je vrijheid. Om te moeten binnen blijven, vakanties die niet doorgaan en noem maar op. Mijn wereld ziet er elke dag zo uit. Grote drukte mijden omwille van de vele prikkels, die zouden er nu niet zijn omdat dat nu net niet meer mag. Is voor mij net een verademing. Mensen mogen niet meer al te kortbij komen omdat je afstand moet houden. Voor mij ook zalig omdat niemand je onverwachts aanraakt. Ik heb de laatste maanden dus erg vaak gedacht welkom in mijn wereld, zo ziet mijn wereld er dus ook uit in tijden zonder corona.

Je zou dan denken dat de mensen x aantal maanden later wel geleerd hebben, niet dus. Want wat blijkt dat er nog steeds zotten en idioten zijn die de regels aan hun laars lappen en denken dat die voor hen niet gelden. Is het zo moeilijk om te doen wat wat er gevraagd wordt? Handen wassen, ontsmettingsgel gebruiken en afstand houden en vooral GEEN handschoenen aan doen. Dan was je beter een aantal keer meer je handen.

En nu de cijfers terug omhoog gaan wordt er lustig geklaagd dat een mondmasker verplicht is op vele plaatsen. Dat hebben we dus aan die idioten te danken die de regels aan hun laars hebben gelapt.

Het moeilijkste vond ik toch wel het psychische gedeelde, je mag dan hulpverleners rond je hebben. In tijden van lockdown zie je die niet en hoor je ze dus ook niet. En videobellen of wat dan ook is niet hetzelfde. Als de wekelijkse afspraken of andere dingen die je gewoonlijk doet dan merk je hoe beperkt je contacten zijn.

Stilaan werden de maatregelen versoepelt en mochten we stilaan weer wat meer.

Ik keek dan ook uit naar de moment om terug te gaan zwemmen, die mochten als laatste pas terug open gaan op 1 juli. Wat maakt het dan uit dat je moet reserveren om te kunnen gaan zwemmen. Is een kleine moeite om te reserveren als je wilt gaan zwemmen. En wat is het voor mij zalig om te gaan zwemmen. Geen luidruchtige kids in het bad die er lustig op los spelen, geen overbodig geluid, is nog nooit zo rustig geweest. Is een luxe voor iemand met autisme.

Het was dan ook al te raden dat er op een gegeven moment de maatregelen zouden worden aangeschroefd als er meer besmettingen zouden zijn. En dat gebeurt dan ook. Mensen die ontevreden zijn dat ze na hun vakantie mogelijk in quarantaine moeten en zicht mogelijk moeten laten testen. Is dat dan zo onlogisch als je uit een gebied terug komt waar er een opflakkering is. Na het krokusverlof toen iedereen terug kwam van skivakantie bleek dat er velen positief waren en dat we de lockdown van half maart aan te danken hebben. 

De maatregelen zijn nu opnieuw heel wat strenger. Een lockdown waarbij we zoveel mogelijk moeten thuis blijven. Het hele land is niet stilgelegd zoals half maart. Waar vele afspraken om maar niet te zeggen alle afspraken werden geannuleerd in maart mogen die nu nog door gaan. Daar ben ik niet kwaad van.